Η Προπόνηση στους Αγώνες Περιπέτειας

Η Προπόνηση στους Αγώνες Περιπέτειας

Η προπόνηση των Adventure racers, προσομοιάζει με αυτή των τριαθλητών, των δρομέων βουνού και των υπερμαραθωνοδρόμων, έχει δε τρεις βασικές συνιστώσες:
Α. Βασική αερόβια ικανότητα.
Εξαιτίας της διάρκειας των αγώνων αυτών, πρέπει να είναι ιδιαίτερα μεγάλη και εξαρτάται από την υποδομή και την προπονητική ηλικία. Απαιτείται αερόβια ικανότητα μαραθωνοδρόμου ή αντίστοιχα ποδηλάτη μεγάλων αποστάσεων..

Β. Επιδεξιότητα και ειδική προσαρμογή.
Αυτές ισχύουν τόσο στο τρέξιμο, όσο και στο ποδήλατο, που συνιστούν τις κύριες δοκιμασίες των αγώνων. Η συχνότητα των ειδικών αυτών προπονητικών ερεθισμάτων πρέπει να είναι επαρκής, ώστε να μπορεί ο αθλητής να επιτυγχάνει τη νευρομυϊκή συναρμογή του συγκεκριμένου αγωνίσματος και να μπορεί να μεγιστοποιεί την προσπάθειά του. Είναι συχνό το φαινόμενο σε τέτοιους αγώνες, ένας δρομέας να μη μπορεί να «τα δώσει όλα» στο ποδήλατο ή ένας ποδηλάτης αντίστοιχα στο τρέξιμο. Αυτό φαίνεται από την αδυναμία του αθλητή να φτάσει σε υψηλές καρδιακές συχνότητες, ανάλογες με το αγώνισμα που ειδικεύεται (συνήθως). Συνεπώς χρειάζεται επαρκής προπόνηση και στα δύο αντικείμενα.

Γ. Ικανότητα αλλαγής (εναλλαγής).
Είναι σημαντικό να μπορεί κάποιος να ποδηλατεί ικανοποιητικά μετά το τρέξιμο και ακόμα πιο δύσκολο να τρέχει μετά το ποδήλατο. Άρα είναι αναγκαίο, ο αθλητής αγώνων περιπέτειας να έχει μικτές προπονήσεις (ανάλογες με των τριαθλητών), προκειμένου να πετύχει υψηλά αποτελέσματα.

Τέλος, η ένταση, η διάρκεια και ο τύπος των προπονητικών ερεθισμάτων, πρέπει να εξατομικεύεται ανάλογα με το επίπεδο της φυσικής κατάστασης του αθλητή (Α συνιστώσα), τον αθλητικό χώρο από τον οποίο προέρχεται ο αθλητής (Β συνιστώσα) και ο αθλητής θα πρέπει να εξασκείται συχνά σε αλλαγές (Γ συνιστώσα), από μία έως τρεις φορές την εβδομάδα.